Liefhebbers van reisfotografie
Liefhebbers van reisfotografie
Opdrachten van diverse fotoprojecten die we gemaakt hebben voor opdrachtgevers zoals De Standaard, Liliane Fonds en MIVA.
Daar zit ik dan. Op een Armeens bankje bij de grens met Nagorno-Karabach, een enclave binnen Azerbeidzjan, te wachten op een visum voor dit niet officieel erkende land. Volgens het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken mag je hier niet naartoe, omdat er nog schietincidenten schijnen voor te komen en er liggen landmijnen. Ik ben benieuwd wat me te wachten staat.
Hoe vind je de weg in het donker, als er niemand is om je de weg te wijzen en je kruipend door het leven moet? Het klinkt als een boze droom, maar was de realiteit voor Fidèle uit Benin.
Lang was het een land om te verlaten, geprangd tussen gesloten grenzen, getekend door de genocide en vechtend tegen armoede. Vandaag krabbelt Armenië langzaam recht, met de hulp van de gulle diaspora.
‘Niet uitstappen’, beveelt de gids. Ze kan haar zenuwen niet meer de baas. ‘Doe niets waarvoor ik geen toestemming geef.’ Een reis naar Noord-Korea is er één van verbazing naar verontwaardiging, van broodje aap naar bizarre realiteit, van echt naar geënsceneerd. In elk geval zie je en hoor je meer dan het land officieel wil laten zien.
België kent het land van Kazachgate, de wereld kent het van ‘Borat’. De president schijnt zelfs te kunnen lachen om die karikatuur, die Kazachstan toch maar mooi op de kaart zette. Kristien Hemmerechts ging kijken in het jonge land, met zijn nog veel jongere hoofdstad. ‘Alles is hier te groot, te veel, te overdadig.’
De ruim 100 koninkrijkjes in Kameroen, ook wel ‘chefferies’ genoemd, hebben allemaal hun eigen geloof, tradities en rituelen. Zo wordt een stamhoofd in het noorden van het land een koning genoemd terwijl hij in een moslimgemeenschap als lamido wordt aangesproken. En in het zuiden wordt hij weer anders genoemd: fon of sultan.
Dwars door Mali loopt de rivier de Niger die van levensbelang is voor Mali. De rivier heeft veel afsplitsingen waardoor er een enorme binnendelta is ontstaan. In de regentijd overstroomt het gebied en is het nauwelijks begaanbaar per auto. Aan de binnendelta liggen een aantal steden, waaronder Djenné en Mopti. Djenné is volgens velen de mooiste stad ten zuiden van de Sahara en Mopti is een belangrijke havenplaats waar de rivieren de Bani en de Niger elkaar kruisen.
Wat is het hart van Turkmenistan? Is het de gaskrater? Zijn het de tapijten en de paarden, de pelgrimsoorden? Klopt het in de borst van de president? De geschiedenis van Turkmenistan is als een bed waarop tapijt na tapijt is neergegooid. De reiziger kan ze optillen in de hoop te stuiten op een oorsprong, een begin, iets authentieks.
