Ik ben voor een tweede keer in Lalibela. Er zit ruim 10 jaar tussen beide keren en ik heb het gevoel dat er niks is veranderd. Alsof ik nog steeds in een bijbels tafereel rondloop. Lalibela is vooral beroemd om de kerken die uit de rotsen zijn gehakt. Als ik uit het labyrint van kerken naar een uitgang loop blijkt er in de open lucht een begrafenisdienst bezig te zijn, waarbij alleen maar mannen aanwezig zijn.