Slapen op de vulkaan
Aan de voet van de Erta Ale pak ik halverwege de middag mijn spullen om twee nachten op de rand van de krater door te brengen. Erta Ale is de meest actieve vulkaan van Ethiopië en bevindt zich in de Danakil depressie, een woestijnachtig gebied in het noorden van het land. Ik zou hier in 2012 ook naartoe gaan, maar de reis werd toen geannuleerd. In dit gebied werden toen een aantal toeristen doodgeschoten en ontvoerd. Sindsdien is het gebied rood gekleurd door Buitenlandse Zaken. Er is een kleine militaire basis ingericht met een tiental militairen die toeristen beschermen.
Hongersnood
Het is warm, een graad of 40 en het is kurkdroog. Hier regent het nauwelijks. Afgelopen jaar is er nog minder regen gevallen dan gebruikelijk en mede daardoor is er weer een hongersnood uitgebroken in het noorden van het land. Als er dit jaar weer bijna geen neerslag valt kunnen er veel slachtoffers vallen. Gelukkig zie ik regelmatig in dorpjes een plek waar voedsel uitgedeeld wordt. Leven in dit gebied is niet eenvoudig.
Naar de kraterrand van Erta Ale
We zijn met een groep van 11 en we willen zo snel mogelijk naar de kraterrand. Daar overnachten we in kleine hutjes. Een stapel stenen met een houten afdak, waar je met 2-3 personen in kunt slapen. Er zijn er een stuk of 30 en ze kunnen niet gereserveerd worden. Als ze vol zijn heb je pech en slaap je buiten, waar kakkerlakken en muizen rondlopen. We zijn de eerste groep. Onze kok heeft een pasta maaltijd klaargemaakt. Als we zitten te eten komen er behoorlijk wat terreinwagens met toeristen aan. Ik tel een groep van meer dan 10 wagens, een groep van 4 en er komt nog een derde grote groep aan. Als de zon ondergaat gaan we lopen. Het wordt iets minder heet. We lopen soms door mul zand, maar meestal lopen we over een verhard zandpad of lavastenen. Het wordt snel donker. Af en toe kijk ik om en zie ik slierten zaklampen achter ons aan komen. Na ongeveer 3 uur lopen bereiken we de kraterrand. Tussen de hutjes door zie ik op een paar honderd meter afstand het lavameer van Erta Ale. Het meer kleurt fel oranje. Er komt veel rook uit de vulkaan. De laatste uitbarsting is van een maand geleden en zo te zien is deze nog in volle gang. Er zijn maar 5 vulkanen met een permanent lavameer op de top: in Hawai, Congo, Vanuatu, Antarctica en hier in Ethiopië.
Een onrustige nacht
Omdat we als eerste boven zijn kunnen we een hut uitzoeken. Hier zijn ook een tiental militairen. Al snel komen de andere groepen toeristen boven. De hutjes zijn snel vol. De grootste groep toeristen bestaat voornamelijk uit Chinezen die luidruchtig met hun ledverlichting rondlopen en een plek zoeken naast de hutjes. Soms ruik ik de zwavel van de vulkaan, als de wind de giftige gassen richting ons waait. Het is een onrustige nacht, er zijn een stuk of 80 toeristen op de krater en die zijn net zo onrustig als het lavameer. Rond zonsopkomst zijn bijna alle toeristen verdwenen. De meesten brengen een bliksembezoek aan Erta Ale.
Erupties in het lavameer
We zijn als enige groep over en lopen naar het lavameer. Met een natte doek mijn neus afdekken, zodat ik minder last heb van de zwavellucht. Het is ongeveer 10 minuten lopen naar het meer, wat ongeveer 100 bij 60 meter groot is. Over verschillende lagen lava loop ik richting het meer. Hoe donkerder de lavastenen, hoe jonger. Vlakbij het meer is de lava heel donker en kraakt als ik er overheen loop, lava van nog geen maand oud. Op minder dan 10 meter van de rand wordt het behoorlijk warm en ruik ik de lucht van rotte eieren. Spectaculair om te zien hoe het lava tekeer gaat, de ene na de andere eruptie. Als een stevige deining op zee, maar dan met een temperatuur van ruim 1.600 graden celsius. Aan het einde van de dag ga ik nog een keer kijken. Het meer is ongeveer 10 meter gezakt en aan de linkerkant is een gat in de rand geslagen.
Nog een nacht op de krater
Er komen vandaag geen toeristen. Daarom willen de militairen naar het basiskamp. Ze willen dat we vertrekken, maar wij willen nog een nacht blijven. We worden gedwongen om eten af te staan en kopen onze nacht af met cadeaus voor de commandant. De nacht ruikt naar zwavel en de vulkaan bromt de hele nacht alsof er vrachtwagens voorbij denderen.
Lees meer over Ethiopië
leestip
Frieda
Geplaatst op 17:52h, 27 februariZo bijzonder! Dank voor een stukje meebeleven!
Paul
Geplaatst op 18:54h, 18 maartVerhaal leest lekker en uitnodigend! De bijbehorende foto’s zijn top!